Czas ucieka. - M. Kubiak

Cześć. To ja. Nastoletnia Doriana.
Lubię biegać za Tobą w naszym ulubionym parku kiedy to trzeba już zakładać co raz cieplejsze ubrania.  I łapać spadające, jesienne liście z drzew. Lubię też wyławiać mojego kolorowego kalosza z kałuży, którego mi zabrałeś I dla zabawy umieściłeś go w wodzie. Nie jestem wcale na Ciebie zła za to, że do środka dostała się woda. To nic takiego. Obiecujesz, ze za minutę wyschnie. A ja uparcie wierze w każde Twoje zapewnienie, nawet jeśli wiem, że to największa bzdura jaką dane mi było usłyszeć. Nie umiem być nawet na Ciebie zła gdy wracam w mokrych butach, a później leżę w łóżku z 39 stopniową gorączką.
Czasami lubię iść z Tobą do kina. Tylko czasami, bo często w czasie seansu wrzucasz mi popcorn do bluzki, a później wsadzasz mi w dekolt dłoń żeby go wyciągnąć. Cwaniak.
Ludzie patrzą się na nas jak na wariatów i uciszają gdy piszczę. Chcą oglądać w spokoju film a my urządzamy im przedstawienie niczym w teatrze. Ale mamy dobre serca, jeszcze nie popsute dlatego wychodzimy po cichutku, skuleni z sali kinowej.
Lubie Cię.
A tak naprawdę to nawet I kocham. Szkoda, ze nie wiesz o tym. Powinnam Ci powiedzieć, wiem. Tylko, że strach przed odrzuceniem wygrywa nad odwagą.
Doriana, Ty płaczesz?! - patrzysz na mnie zszokowany.
Nie. Rzęsy podlewam. Chyba, ze wolisz inne stwierdzenie. Przeczyszczam oczy. Mi to obojętne.
Przytulasz mnie I nie pytasz się co się stało. Dlaczego? Dlaczego, no kurwa?! Wyobraź sobie, ze gdybyś się spytał akurat w tym momencie, wreszcie odważyłabym się i wykrzyczałabym Ci, ze tak strasznie się meczę, bo Cię kurwa Kubiak kocham.
Kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham, kocham.
Ale jestem tylko nastolatką. A Ty nastoletnim filozofem I powiedziałbyś, że na wszystko przyjdzie czas. Gówno prawda. Czas ucieka. Nie przychodzi tylko odchodzi. Radzę Ci go trzymać, bo jeśli puścisz, już więcej go nie dogonisz.
I miałam rację.
Trzy miesiące później już nie mieszkałam blisko Ciebie, tylko 560 km dalej. Fajnie Kubiaczku? Nie dzwoniłam. Nie chciałam konać z rozpaczy, tęsknoty, bezsilności. Chciałam zapomnieć.  Ty dzwoniłeś kilka razy dziennie. Odbierałam, ale byłam oschła. Twój głos rozdzierał moje serce, mój głos Twoje. Po kilkuset telefonach wykrzyczałam do słuchawki, ze Cię kochałam, a w zamian usłyszałam głuchą ciszę. Po dziesięciu minutach milczenia wyszeptałeś "Tak, ja Ciebie też"
I przestałeś dzwonić.

Cześć. To ja. Kiedyś nastoletnia Doriana, dziś dorosła.
Tyle lat minęło od naszej ostatniej rozmowy, a ja nadal pamiętam I tęsknie. Czy kocham? Tak, kocham tego nastoletniego Ciebie, bo nie wiem jaki jesteś teraz. Myślę o Tobie często choć już nie tak jak wcześniej. Kiedyś nie mogłam spać i jeść, teraz robię wszystko tak jakby nic się nie stało. Nie zadręczam się niepotrzebnymi domysłami "Co by było gdyby...?"
Nie skasowałam z książki telefonicznej Twojego numeru. Ciekawe czy go zmieniłeś?Raczej się nie dowiem, nie mam tyle odwagi. I Ty chyba też skoro nie dzwonisz na numer, którego nie  zmieniam od kilku lat z nadzieją, ze jeszcze zadzwonisz. Trochę długo wybierasz mój numer Kubiaczku.

Impreza u Uli, upiłam się  i wybrałam ten cholerny numer. Odebrałeś, a ja bełkotałam coś o tym, że musimy się spotkać. Chyba nie wiedziałeś  kto dzwoni. Zapomniałeś?
Nie zapomniałeś. Dostałam sms-a, że gdy będę w Jastrzębiu mam dać znać. Byłam zła, że każesz mi przyjechać jakbyś sam nie mógł tego zrobić. Tylko, że bardzo chciałam Cię obaczyć, usłyszeć, dowiedzieć się co u Ciebie, czy masz kogoś. Wybrałam się tam od razu, nie mogłam czekać.
I zobaczyłam Cię po raz pierwszy takiego dorosłego, wysportowanego.  Zaimponowałeś mi. Stałeś się umięśniony. Z lekkim zarostem I w okularach wyglądałeś całkiem dobrze. Poczułam mrowienie w całym ciele, a gdy pocałowałeś mnie w lico czułam podniecenie. Długo rozmawialiśmy o  tym co się u nas działo. U mnie nic, u Ciebie dużo.
Masz ciekawe życie. Mecze, treningi, kibice, wyjazdy, podróże, przyjaciel, znajomi. A ja sama jak palec w nudnej pracy.
Spotkaliśmy się parę raz. Parę razy wylądowaliśmy w łóżku I namiętnie szeptaliśmy cisze. Czasem nie były nam potrzebne żadne słowa a innym razem nie zamykały nam się buzie. To przyjemne uczucie gdy myślę o tym, że po tylu latach nadal mnie kochałeś.
Chyba jednak zapomniałeś mi o czymś powiedzieć.
Ale przypomniało Ci się gdy nakryła nas w Waszej sypialni. Monika, Twoja narzeczona. Zrobiła aferę na całe Jastrzębie. Ja tylko na pół. I chyba tylko dlatego wybrałeś mnie, a nie ją.


--.--
Kubiak wygrał.
Mało dialogu, dużo opisu i krótko ale to ja.
Dodaję w wolnej chwili, jestem w Austrii, ale mam internet więc zanudzę Was jeszcze dwoma może trzema partami.
Dziewczyny, halo, nie podlizywać się, krytykować! :D
A teraz możecie wybrać: tajemnica lub Włodarczyk.
Do następnego! :*

Jeżeli jeszcze nie wpisałyście się do zakładki "Informowani" a chcecie być na bieżąco proszę o zrobienie tego ponieważ już o następnym poście informuję tylko osoby, które się wpisały.